:: Σκεψεις... :: {Μεμα Σταθοπουλου, 9/8/2007}
Δεν μπορώ να διακρίνω τη διαφορά μεταξύ προσδοκιών, ονείρων, στόχων, «θέλω». Δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει αυτό, αλλά άλλοτε νομίζω πως αν χρησιμοποιήσω μια από τις λέξεις αυτές υποδηλώνω παράλληλα και κάποια άλλη από τη λίστα, ενώ άλλες φορές νομίζω δεν μου κάνει καμία γιατί είναι διαφορετικές μεταξύ τους.
Προφανώς «προσδοκία» είναι κάτι που περιμένουμε να γίνει. Μα και τα όνειρά μας και οι στόχοι μας και τα «θέλω» μας είναι πράγματα που θέλουμε να γίνουν. Δεν ξέρω αν και τι προσδοκώ λοιπόν. Μάλλον τίποτα! Είναι πρόβλημα αυτό; Δεν ξέρω! Δεν περιμένω κάτι ούτε από εμένα ούτε από τους άλλους. Αδιαφορία; Ηλιθιότητα; Ανωριμότητα; Δεν έχω ιδέα πώς να το χαρακτηρίσω.
Ξυπνάω κάθε πρωί και μου αρκεί η καλημέρα που θα ακούσω ή το μήνυμα που θα βρω στο msn μου να με περιμένει από κάποιο φίλο/φίλη και θα με καλημερίζει, χωρίς να με νοιάζει το μετά. Και μετά την καλημέρα τι δηλαδή; Τι θες να γίνει; Μια ίδια μέρα σαν όλες με ένα σωρό πράγματα στο κεφάλι σου που μπορείς να κάνεις! Και μετά τη μέρα αυτή τι δηλαδή; Το αύριο ρε φίλε… διαφορετικό αλλά όχι προβλέψιμο! Ποιο το νόημα να κάνεις όνειρα; Δεν έχω ιδέα! Να βάζεις στόχους; Η ίδια απάντηση θαρρώ. Μα δεν μπορείς να πλάθεις το αύριο και ξαφνικά να ανατρέπεται. Τυχεροί αυτοί που βάζουν στόχους και τους πετυχαίνουν, αλλά νομίζω είμαι από εκείνους που προτιμώ την έκπληξη και το απρόσμενο, παρά να πλάθω μια εικόνα και μετά το χάος.
Είναι λίγο μπερδεμένο το κείμενο, γιατί έτσι είναι και ο εγκέφαλός μου καιρό τώρα. Ποια η διαφορά των ονείρων και των πλασματικών ονείρων; Ξέρετε… αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας και αυτά που κάνουμε καθημερινά για το μέλλον. Πάλι δεν ξέρω τη διαφορά! Ίσως φταίει ότι δεν θυμάμαι ποτέ τα όνειρά μου. Ούτε στον ύπνο μου δηλαδή το θέμα αυτό!
Χάος…
Ένα κείμενο απόγνωσης μάλλον…