Σα να σε προσμένω να έρθεις στο μπαλκόνι μου. Σα να μου έχεις κλείσει ραντεβού για μια βραδιά γεμάτη συναισθήματα και πάθος. Σα να θες να αποφύγεις το βαρύ σκοτάδι της νύχτας και να προλάβεις το πρώτο φως της μέρας για να φύγεις και πάλι από κοντά μου. Κάθε βράδυ, η ίδια πάντα ώρα, είναι πάθος και πόνος για εμένα.

Είσαι μακριά...

Πολύ μακριά...

Το άγγιγμά σου είναι μακρινό όνειρο για μένα... μια τρέλα... μια παράνοια... μια παθιασμένη επιθυμία που αν πραγματοποιηθεί θα χαθώ για πάντα.

Δεν είσαι απλή σκέψη

Δεν είσαι κάτι απλό για εμένα

Είσαι όλα όσα με κάνουν να ξυπνώ... να χαμογελώ... να κλαίω... να ερωτεύομαι... να αγαπώ... να ζω...

Κι όμως... η σκιά σου είναι εδώ! Είσαι εδώ! Σε νιώθω! Είσαι η πιο τρελή μου φαντασίωση και εκείνος που θέλω να με ξυπνά για να μη νιώθω πως είναι όνειρο.

Είναι όμως

Μου αρέσει

Αν ήσουν εδώ δεν θα ήταν το ίδιο. Βλέπεις, η σκέψη σου και ο πόθος σου να με δεις σε προδίδουν. Δεν το ξέρεις. Δεν το αντιλαμβάνεσαι. Κι όμως προδίδεσαι. Μην το κάνεις... χάνω το ταξίδι... Μην με ξυπνάς... Σε παρακαλώ!

Το ποτό είναι απαγορευμένο αυτές τις μέρες... Είδες; Ξεχάστηκα! Μα με ζαλίζει ο καπνός. Σε γεύομαι για μια στιγμή στα χείλη μου... σε ωθώ μέσα μου για λίγο να νιώσεις όσα νιώθω και αργά αργά σε αφήνω να βγεις... να δω τη μορφή σου να πλάθεται μέσα στο λευκό και διάφανο χρώμα του.

"Η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου, γεμίζει κάθε βράδυ το κενό μου"... Θυμάσαι; Όσα δεν τόλμησα ποτέ να πω. Αφού το ήξερες από την αρχή! Το ένιωθες! Τα μάτια σου προδίδουν κι αυτά... δεν στο είπα; Ποτέ; Δεν πρόλαβα μάλλον. Έφυγες νωρίς και δεν πρόλαβα!

Δε μου λείπεις όμως. Ίσως με κουράζει μάλιστα η συνεχής παρουσία σου. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς μπορούσες να κάνεις τη φαντασία πραγματικότητα. Πάντα σου αρέσει η στιγμή, το λεπτό, το άγγιγμα... Εμένα μου αρέσει να φεύγω... μακριά... πολύ μακριά... η σκέψη σου καράβι να γίνεται για τα πιο μακρινά και έρημα νησιά.

Θέλω να φύγεις όμως τώρα, θέλω να μείνω μόνη...

Τα κεριά σταμάτησαν να τρεμοπαίζουν... απόδειξη της φυγής σου! Πάντα κάνεις όσα σου λέω. Γιατί; Μα γιατί με θες.

Προδίδεσαι

Κι εγώ σε θέλω... αλλιώς όμως... εσύ δεν ξέρεις πώς και ούτε θα μάθεις ποτέ!

Άσε με να φτιάχνω τη μορφή σου με τον καπνό που με καίει

Άσε με να σε βλέπω να ξεθωριάζεις μέσα στα χέρια μου και έπειτα να χάνεσαι στη δροσερή ατμόσφαιρα...

Μην καταστρέφεις το όνειρο

Νιώθω το άρωμά σου... Είναι ακόμα εδώ. Δεν με άγγιξες ποτέ μα το πάθος που έβγαινε από μέσα σου γέμισε όλες τις αισθήσεις μου.

Άλλοτε σε κοιτούσα κατάματα και άλλοτε χαμήλωνα το βλέμμα. Ήταν η ώρα που δεν άντεχα να σε βλέπω να με κοιτάς. Γιατί είσαι όνειρο. Είσαι φαντασία και δεν θέλω να χαθείς.

Αυτά τα μάτια σου... Θεέ μου! Τόσο παιδικά και τόσο ώριμα μαζί... Τόσο σκληρά και τόσο γαλήνια που με τρέλαιναν. Ωραίο να αγγίζεις αυτή την τρέλα! Η απόλυτη τρέλα να σε φέρνω κοντά μου, εδώ, με ένα τσιγάρο που τελειώνει και θα χαθείς κι εσύ μαζί του.

Ένα τσιγάρο;

Πόσα λεπτά;

10';

5';

Ούτε 1 λεπτό ακόμα!

Χάθηκες!

Όπως τότε!

Θυμάσαι; Όχι φυσικά. Είσαι της στιγμής είπαμε εσύ. Είσαι τόσο διαφορετικός και ταυτόχρονα τόσο ίδιος με εμένα!

Πώς μπορείς;

Ή μάλλον ξέρω...

Μπορείς

Σε βλέπω

Κάνεις ό,τι κι εγώ αυτή τη στιγμή και κάθε στιγμή

Γιατί η σκέψη μου έγινε ένα με τη δική σου

Σε πλάθω ξανά, μα μην φύγεις τώρα αν στο ζητήσω...

Θέλω να με αγκαλιάσεις σφιχτά και να φύγουμε μακριά...

Πάρε με μαζί σου όπου κι αν πας... θα σε ακολουθήσω σε κάθε βήμα σου χωρίς δεύτερη σκέψη... είσαι το πιο όμορφο και γλυκό ταξίδι μου...

Κάνε να μην τελειώσει ποτέ!

Πάρε με μαζί σου...

Πάρε με μακριά...

Σ'αγαπώ...